“Het is hier elke dag een avontuur”

Jacob Six, 62 jaar (1954), cardioloog en Stanley, klusjesman

“Ik woon hier 20 jaar. Ik woonde eerst in de buurt van het Janskerkhof en barstte daar zo langzamerhand uit dat appartement. Het werd te klein dus ik keek uit naar wat anders en zag toen in de makelaarskrant dat dit te koop kwam. Ik kende dit huis een heel klein beetje en toen ben ik meteen op mijn fiets gesprongen, er op af, en ik heb dezelfde dag nog een bod gedaan.

Het was uitgewoonde oude troep. In dit huis had Hans van Dokkum gewoond, een kunstenaar en etser. En hij had daar in de woonkamer zijn atelier en hier aan deze tafel in de keuken woonde hij voornamelijk, met zijn vrouw. Boven heb je drie slaapkamertjes, echt van die zolderkamers. De kelders had hij niet, dat was een gemeentelijke opslag voor klapstoeltjes voor evenementen. Die kelders waren onderdeel van de koop, maar waren geclassificeerd als onbewoonbaar. Het zag er niet uit, maar daar moest je beetje doorheen kijken.

De glazen pui achter is de grootste ingreep geweest in het hele project. Met de gemeente heb ik wat moeten onderhandelen met die zeurkousen van de welstandscommissie. Dat mag je zo opschrijven. Die willen altijd wat anders. Kan niet schelen wat je voorstelt. Ze moeten altijd eerst twee keer iets afkeuren en dan de derde keer gaan ze maar akkoord. Met de glazen pui is het aangezicht wel wat veranderd, maar dat was vóór mijn tijd door anderen al helemaal verknoeid dus ik heb het uiteindelijk gewoon verbeterd.

Het is hier elke dag een avontuur, altijd wat. Ja, nu ineens zit jij hier, dat is een goed voorbeeld. Elke dag is er iets, allemaal even onvoorspelbaar en onvoorstelbaar. Ik heb er nog een mooi terrein bij, dat maakt het natuurlijk helemaal uniek. Nou daar is ook altijd wel wat of het nou een festival is dat hier wil zijn of het is de rattenbestrijding en alles wat daar tussen zit. Voor de fysiek beperkten is het een volkomen onmogelijk huis, maar hopen dat mijn benen het houden.

Ik heb kippen en een heleboel hanen. Die kippen gaan soms een beetje buiten de paden grazen en dan worden ze wel eens een keer te pakken genomen door een hond.

Het is een robuust huis. Je kunt hier met een blind paard geen schade doen en eigenlijk ligt het zo geïsoleerd dat ik geen buren heb. Ik vind buren niet zo erg hoor, maar het is hier zo. Een volkomen vrij huis binnen de singel. Dat is wel tamelijk bizar. Iedereen is welkom. Dat maakt het leven spannend. Allemaal heel aardig en bescheiden mensen. Het is altijd leuk en meestal brengt het mij ook iets. Voornamelijk informatie, maar bijna altijd zit er wel wat leuks aan moet ik zeggen. Ik ben heel erg vergroeid met alles wat Utrechts is en voor mij houd Utrecht op bij de Singel. Dat is beetje mijn domein.”