Els Leicher, 68 jaar oud (1948) Servaasbolwerk

“Ik woon hier nu bijna 11 jaar. De eerste nacht dat ik hier sliep was de avond voor Koninginnedag. Het was feest op de Tolsteegbarrière en het Lepelenburg. Dat was even wennen. Ik woonde hiervoor aan de Springweg en dat is echt het rustigste stukje van de stad.

Het is altijd mijn droom geweest om in de stad te wonen en aan het water. Dan moet je echt geluk hebben als je dat treft. Bovendien toen ik op de Springweg woonde heb ik een keer een rugwervel gebroken. Ik kon de trap niet meer op en af en toen dacht ik: ‘als ik toch iets gelijkvloers kan vinden in de stad.’ Zeker als je alleen woont, dan is het wel handig om een woning te zoeken waar je gewoon kunt blijven wonen als je nog maar één been hebt.

Ik wilde in dit complex per se op de bovenste etage wonen. Ik ben ooit op vakantie geweest in Portugal en daar huurden we een huisje van de gymnastiekleraar van het dorp. Dat huis lag aan de rand van het dorp. We gingen vaak in het dorp eten en als we dan weer terug waren in het huisje dan zat ik altijd na het eten op het terras naar die prachtige donkere lucht te kijken in Portugal. Nou dat is toch zo mooi! Hier heb ik een dakterras en ik zie zelfs de sterren als ik binnen zit. Ik heb een hele serie luchtfoto’s gemaakt. Zomers gaat aan de achterkant van het gebouw de zon onder en dan heb je een prachtige lucht met de Domtoren erbij.

Het is een prachtig gebouw. Ik vind het één van de mooiste complexen die architect Bob van Reeth heeft gebouwd. Het is mooi afgewerkt met heel veel aandacht voor details. Ik weet bijvoorbeeld dat er heel lang is gezocht naar de goeie kleur baksteen en die is uiteindelijk speciaal gemaakt voor dit pand.

Vroeger heeft hier een gecamoufleerde bunker gestaan, die was een beetje vermomd als boerderette. Het nieuwe gebouw is aan de buitenkant eigenlijk vrij gesloten. Het doet nog aan de bunker denken. De binnenplaats is heel anders, heel open en doet bijna Zuid-Europees aan. Het is wel een opvallend gebouw, maar het lijkt ook wel alsof het hier hoort.

Ik loop heel vaak een rondje langs de singel. Als kind gingen wij met het gezin vaak lopen van Utrecht naar Rhijnauwen naar het pannenkoekenrestaurant en dat is een loopje dat ik nu ook heel vaak doe. Dat is heerlijk want ik steek hier over en vanaf de singel loop ik zo naar Rhijnauwen toe.

Het water geeft een gevoel van rust en verstilling plus het feit dat het hier gewoon prachtig groen is en dan ook de hectiek van de stad. Het is de combinatie van alles.”