Max, 72 (1945) en Annie, 69 (1948), Geertebolwerk

Max: “We zijn hier op 30 december 1988 komen wonen en wonen hier nu al ruim 28 jaar. Hiervoor hebben we in Zaltbommel gewoond en daarvoor in Helmond en daarvoor weer in Delft. Voor Utrecht hebben we zeer bewust gekozen. Het lag precies tussen de plaatsen in waar we werkten, tussen Leiden en Helmond. We woonden toen in Zaltbommel en van daaruit was het een ramp om te reizen naar ons werk. We hebben toen naar woningen gezocht in Dordrecht en in Utrecht en het is Utrecht geworden. Het is echt een puur praktische, maar zeer bewuste keus geweest.”

Annie: “Sinds we in Utrecht wonen zijn we 1 keer serieus bezig geweest om een huis in Drenthe te kopen. We waren ongelofelijk verliefd op dat huis. Het was ook een fantastisch huis.”

Max: “Dat was een oude melkfabriek in een heel klein dorp. Het pand was op een prachtige manier verdeeld en opgeknapt met een prachtig atelier en een balkon met uitzicht op de horizon.”

Annie: “Dat proces duurde vrij lang. Ik weet nog dat Max mij belde op een vrijdagochtend op kantoor en zei: ‘Ik weet niet of het doorgaat omdat het niet rondkomt met de vereniging van eigenaren.’ Ik zei: ‘ik geloof dat ik dat niet zo erg vind en Max dacht er ook zo over. We waren ons in die periode gaan realiseren wat we in Utrecht allemaal zouden gaan missen. Voor alles had je in Drenthe een auto nodig en hier is alles op loopafstand, dus dat was uiteindelijk toch weer een praktische overweging.”

Max: “Annie had in die tijd nogal last van haar rug en zij moest om de haverklap naar de fysiotherapeut. Ze moest ook veel bewegen door te wandelen en te fietsen. Maar 5 of 6 kilometer fietsen naar de fysiotherapeut daar in Drenthe, dat ging niet en dan zou ze met de auto moeten gaan. Dan moet je bewegen om te herstellen en dan moet je om je fysio te halen met de auto. Nou dan ben je verkeerd bezig.”

Annie: “Hier in Utrecht heb je nauwelijks een auto nodig, maar voor mij golden ook andere dingen zoals een station dat dichtbij is en de winkels die je goed kent. Ik vind deze wijk ook heel leuk. Er wonen mensen met kinderen, maar ook oudere mensen. Heel wisselend. Je ziet hier in de zomer ook veel op straat en op het water in de singel. Het is hier hartstikke rustig, want er is geen doorgaand verkeer.”

Max: “Het is gewoon de leukste plek van Utrecht om te wonen. Je hebt winkels in de buurt en je zit zo in het centrum. Maar de nadelen van de binnenstad heb je hier niet, zoals de kroegen met veel lawaai. Het enige nadeel van dit huis is hiervoor. Nu is het vrij licht, maar als over een paar maanden de bomen in het blad zijn dan is het hier hartstikke donker. Dat vind ik een nadeel van al die bomen.”

Annie: “Maar voor de binnenstad woon je hier fantastisch.”

Max: “Ik ga zomers vaak op de steiger kijken.”

Annie: “En ik ga wel ’s op een bankje zitten lezen.”

Max: “Het leuke is dat hier in de zomer een maand of twee veel boten liggen en wij varen ook samen. We zijn allebei geïnteresseerd in de boten van de mensen die hier stoppen om te overnachten en om water te tanken en te douchen. Ik ga dan kijken wat voor leuke boten er nou weer zijn binnengekomen. Ik maak vaak eerst foto’s en ga langs bij de mensen en dan maken we een praatje. Meestal weet ik er wel wat van af. Iedereen die een boot heeft is hartstikke trots op zijn boot. Ze vinden het leuk om hun verhaal te vertellen en ik vind het leuk om te horen wat ze aan de boot hebben gedaan.”

Annie: “En we wandelen soms langs de singel.”