Theo, 80 (1936) en Annelize 77 (1939) Hieronymusplantsoen

Annelize: “We wonen hier sinds 1985. Theo werkte al een tijdje in Utrecht en ik wilde graag weg uit het grote huis in Haarlem. We hebben een half jaar intensief gezocht en op een dag zei de makelaar: ‘ik geloof dat ik het nu heb’. Theo lag met griep thuis. Dus ben ik zonder hem gaan kijken, met de kinderen, en ik dacht, het is een enig huis, maar het is wel een stuk kleiner. Er stonden heel wat wachtenden achter ons, omdat het zo’n geliefde plek is. De makelaar zei: ‘Als je het niet meteen doet is het weg’.”

Theo: “Op basis van wat Annelize mij vertelde was het duidelijk. Achteraf kan ik me niet voorstellen dat we ergens anders zouden wonen.”

Annelize: “Vooral het uitzicht vóór het huis is prachtig, op de Singel en met al die majestueuze bomen. En vanuit de achtertuin kijken we op de Dom, ook altijd schitterend. Deze huizen dateren uit 1929. Ze zijn in de plaats gekomen van ‘Opstallen’ (onbewoonbaar verklaarde huisjes) ‘Achter het Plantsoen’. De bewoners aan de Maliesingel maakten bezwaar tegen de nieuwbouw, omdat hun het uitzicht op de Dom ontnomen werd.”

Theo: “Het eerste dat we in het huis hebben gedaan is luxaflex ophangen, omdat het hier bloedheet was in de tijd dat we kwamen. Het was een warme mei.”

Annelize: “We hebben verder weinig aan het huis gedaan toen we hier net woonden. In de keuken was nog de oorspronkelijke schouw. Dat hebben we jarenlang zo gelaten.”

Theo: “Je moet eerst in een huis gaan wonen en dan merk je wel wat bij je past en waar je echt niet mee overweg kunt. Wel wennen dat het huis veel kleiner was dan het huis in Haarlem.”

Annelize: “De verhuizers kwamen de inboedel opmeten in het oude huis en zeiden: ‘Mevrouw, 350 dozen boeken en 150 voor de rest van de rommel. O, pardon.’ En ik had tegen Theo gezegd: ‘Moet je ’s luisteren. Ik wil nou geen boeken meer beneden, want ik wil daar gewoon de ruimte hebben.’ Maar op een gegeven moment zeiden de verhuizers: ‘Mevrouw we moeten de boeken nu echt ook beneden zetten, want anders zakt het daarboven in.’

Theo: “De manier waarop de gemeente het Zocherplantsoen onderhoudt is heel bijzonder. Daar heb ik grote waardering voor, maar de gemeente heeft ook een beleid dat de stad veel meer bedrijvigheid moet hebben. Wij wonen hier vlakbij het Lepelenburgpark en dat geeft soms wel problemen. Van de ene kant begrijp ik dat zo’n park van iedereen is. Er wordt ook vaak gebarbecued, daar hebben de omwonenden last van. Ik vind dat de gemeente zorgvuldige afwegingen moet maken bij het toestaan van allerlei evenementen. En ook tijdig aankondigen wat er komt. Dan kunnen omwonenden hun visie daarop laten weten en die moet dan meegenomen worden bij de afweging. Er zijn in Utrecht plekken waar je grote evenementen kunt houden, maar er zijn ook parken waar je minder grote evenementen moet houden.”

Annelize: “We willen hier blijven wonen zolang het nog kan.”