Ireen 48 jaar, Charles 59 jaar, Victor 12 jaar, Bente 10 jaar, Aron 8 jaar en Tess, Lucasbolwerk

Ireen: “Op 1 april 2004 zijn we hier komen wonen, 13 jaar geleden. Ik was net zwanger en ik weet nog dat Charles champagne had meegenomen toen we hier voor het eerst gingen kijken. Maar toen schonk hij maar 1 drupje in mijn glas, dat was wel gemeen.”

Charles: “Het was mijn idee geloof ik om hier te gaan wonen. Ik heb nog twee oudere kinderen uit een eerdere relatie. We woonden toen op de Kromme Nieuwegracht. Nadat we uit elkaar zijn gegaan is mijn ex hier in de buurt gaan wonen. De kinderen zaten op de Twijnschool, dus ik wou sowieso in deze buurt. Verder hou ik van grote huizen in de stad met een tuin en een achterom.  Het was in die tijd de tweede economische crisis dus alle huizen gingen in prijs omlaag.”

Ireen: “Ja dit huis heeft een tijd te koop gestaan.”

Charles: “En waarom dit huis niet werd verkocht was omdat ze hier een parkeergarage hadden gepland met de ingang voor de deur. Vier meter van dit huis zou een muur komen van anderhalve meter hoog, dus dat was niet zo aantrekkelijk, zal ik maar zeggen. Ik dacht van, nou als dat het ergste is.”

Ireen: “We hebben er helemaal niet zo zwaar aan getild. We zien het wel gebeuren. We waren allebei wel echt verrukt van dit huis, dat kan ik me goed herinneren.”

Charles: “Ja de sfeer van het huis. Wat ook fijn is, is dat er geen buren zijn. Je kunt muziek hard draaien. Dat vind ik wel een erg groot voordeel.”

Ireen: “En ik vind dat eigenlijk heel jammer. Ik wil graag een leuk woonbuurtje met een pleintje voor de deur waar de buurkinderen allemaal spelen. Heel veel evenementen zijn hier buiten. Als er iets georganiseerd wordt dan is het hier aan de overkant. Elke vrijdagavond de skateparade die voor de deur begint. En met het nodige lawaai ook weer hier eindigt, net als de kinderen liggen te slapen. Of een weekend land het Schlager-festival. Heel vaak vertrokken we dan al op vrijdagmiddag naar onze boerderij in Zuid-Limburg, en daar bleven we dan het hele weekend.”

Charles: “Als je het bij elkaar optelt dan zijn er best veel evenementen hier. Dus er is vaak een heel weekend lawaai voor je huis, maar goed het is een stad. Ik vind het heerlijk wonen hier, helemaal top.”

Ireen: “Ik word steeds minder een stadsmens merk ik. In de tijd dat we het kochten was ik ook echt helemaal idolaat van dit huis. Maar inmiddels zijn mijn prioriteiten veranderd. Ik merk dat ik persoonlijk ook niet zo veel meer doe met de faciliteiten die deze locatie biedt. Dat je dichtbij allerlei dingen van de stad bent. We gaan nooit naar de Schouwburg en ik ben ook niet iemand die heel graag gaat shoppen. Maar ik heb wel kippen achter in mijn tuin. Dat vind ik fijn. Ik had voor de kinderen graag meer speelruimte gehad buiten en vriendjes en zo in de buurt. Maar aan de andere kant, het is een prachtig huis.”

Charles: “Ik vind het hier echt heerlijk. Als je hier in de zomer komt dan is het hier helemaal groen. We kunnen haast niets zien, het is alsof je in een bos woont. Prachtig! In de lente is het hier fantastisch.”

Ireen: “Als ik opsta elke ochtend dan ga ik met de hond even snel naar buiten. Dat is heerlijk, je steekt de straat over en je bent in het park. Dat is fantastisch en dat doe ik ook ’s avonds. Ik vind dit wel een heel erg groen plekje en er zijn zeker ook veel voordelen. Het enige dat ik mis zijn buren, dat je samen wat kunt organiseren.”

Charles: “Het is natuurlijk wel een heel groot huis als de kinderen het huis uit zijn. Ik weet eigenlijk niet wat we dan gaan doen.”

Ireen: “Ik zie mezelf hier geen kleinkinderen ontvangen.”

Charles: “Er zijn geen strakke plannen, maar we hoeven hier niet weg, Maar ik zou het wel missen, het is wel echt een huis waar we wat mee hebben toch jongens? Jullie zijn er allemaal geboren.”