Robin Hagedoorn, 48 jaar, Westerkerk, Catharijnekade

“Mijn voorliefde voor religieus erfgoed in Utrecht is gestart ergens 2007, toen ik samen met mijn toenmalige vriendin de Gregoriuskapel op de Nieuwegracht kocht en daar een woning van heb gemaakt. De kapel was nog helemaal in oude staat. Daarna kwam ik een oude kerk tegen op de Bemuurde Weerd Oostzijde. Ook daar hebben we een woning van gemaakt en zijn we daar zelf gaan wonen.

Uiteindelijk gingen Valerie en ik uit elkaar en hebben we de kerk op de Bemuurde Weerd verkocht. We hadden daar onze ziel en zaligheid in gestopt en de verbouwing heeft ook veel geld gekost. Je moet toch wel echt een beetje gek zijn om zo’n project te doen. Ook moet je wel weten wat je doet als je dit soort dingen wilt kunnen doen. Ik word er wel heel snel kaal en grijs van. Inmiddels ben ik nu met kerk 3 en 4 bezig. De Westerkerk in Utrecht dus en de St. Ritakerk in Amsterdam.

De Westerkerk heb ik ruim 2 jaar geleden gekocht. Om het te kunnen kopen moest ik, samen met mijn partners, net als andere belangstellenden een bod doen en een plan bedenken voor de kerk. Uiteindelijk zijn wij het geworden. We zijn nu met 4 mensen eigenaar van de kerk en het hotelconcept. Ik ben de bedenker en ik tuig het op, maar ik ben geen hotelmanager, daar word ik niet gelukkig van.

De Westerkerk is een gemeentelijk moment, maar omdat er een Rijks monumentaal orgel hangt beschouwt de gemeente het als een Rijksmonument. Dat zorgt ervoor dat over alles wat in de kerk gebeurt, zoals de kleur verf en het soort hout, dat daar overleg over is geweest met de gemeente. De kerkbanken bijvoorbeeld, hebben allemaal een bepaalde bruine kleur, maar het orgel is roodbruin. Al die kleuren, inclusief de gordijnen is allemaal afgestemd. Want het mag niet detoneren met het rijksmonument. Ik heb hele historische verfonderzoeken moeten doen en ik vind dat ook leuk. Het heeft z’n charme. Af en toe gaat het wel wat ver, dat je je afvraagt waarom een gemeente iets vindt van de kleur van de gordijnen, maar in het totaalbeeld snap ik het ook wel. Af en toe wringt het een beetje. Als het aan mij lag had ik graag een andere houtkleur willen gebruiken.

Het orgel dat hier hangt is uniek in de wereld en er zijn dus mensen van over de hele wereld die hier naartoe kwamen om het te bekijken. Liefhebbers dus en dat gaan we gewoon koesteren. Alleen zal er niet op zondagochtend om half 10 een dienst zijn. Wij gaan op zaterdagmiddag of wanneer dan ook iets met het orgel doen en hoorbaar blijven.

We wisten dat het herstel van de singel eraan zat te komen. Ik ben echt heel erg blij dat dat rondje met de boot weer gemaakt kan worden, want dat perspectief vanaf het water naar de stad toe is prachtig. Dan zie je tenminste de historie, de architectuur en ervaar je ook de rust op de gracht. De trappen hier voor de Westerkerk zitten vol mensen als het mooi weer is.

We zitten op een mooie plek. We zijn geen standaard hotel en ook geen standaard restaurant.  We zijn veel meer dan dat. Een deel van de winst gaat straks naar een stichting en vanuit die stichting gaan we allerlei culturele activiteiten in het gebouw, maar ook in de wijk organiseren, met als doel het monument openbaar te maken, maar ook jong talent een kans te bieden. Dat kan een sing- en songwriter zijn of een lichtkunstenaar. Iedereen die een idee heeft kan iets bij ons doen. We stellen ons huis open. Eigenlijk wordt het een semiopenbaar gebouw.

Ik wil ook verbinding maken met de bewoners van Wijk C. Voordat we een vergunning hebben ingediend hebben we contact gezocht met bewoners. We zijn eerst met hun gaan praten en hebben ons idee besproken. Voordat we het gebouw definitief hebben gekregen had ik al de eerste gesprekken gehad.

Ik zal hier zelf ook heel veel zijn met mijn laptop. Ik nodig iedereen uit hier te komen ook voor een ‘gratis’ werkplek. De Westerkerk wordt een volkshuis, daar is het op geïnspireerd en dat is ook het concept. ‘De 2.0 versie’.”