Wolfgang 61 jaar en Natasa 54 jaar, Catharijnekade

Wolfgang: “Dit is gebouwd begin jaren ‘90. Ik zag een advertentie in de krant en was al langer op zoek naar een woning om te kopen. Toen dacht ik, ‘hé dat lijkt mij wel wat’. Ik wilde graag vlakbij het station en ik wilde wel aan de kant zitten van de snelweg, vanwege het vrije uitzicht.”

Natasa: “Ik woon hier nu vanaf 1993. Wij kennen elkaar van het werk. Ik kom uit Servië en kwam naar Nederland om een jaar stage te lopen bij het bedrijf waar Wolfgang ook werkte. Stagelopen in Nederland leek mij wel een leuke ervaring. Ik heb Wolfgang ontmoet, doordat hij mij vroeg of ik op even in het huis van zijn broer wilde wonen. Hij wist dat ik niet tevreden was met de plek waar ik op dat moment zat. Toen hadden we nog geen relatie.”

Wolfgang: “Mijn broer en zijn vrouw gingen voor een half jaar op wereldreis en die zochten iemand die op hun huis kon passen. Natasa en ik hadden toen nog helemaal geen contact met elkaar. We werkten bij een groot bedrijf, zij als architect en ik als bouwkundige. Toen ik hoorde dat Natasa een woning zocht heb ik haar gevraagd of ze interesse had in het huis van mijn broer en zo hebben we elkaar leren kennen.”

Natasa: “We zijn gaan samenwonen en ik vond het huis van Wolfgang in het begin niet prettig, te veel glas. Ik voelde mij net alsof ik in een etalage zat. Hij had geen luxaflex, dus het was helemaal open. Nu is er wel luxaflex voor de ramen. Ik was dus niet zo gecharmeerd van de woning, maar als je iemand ontmoet kijk je niet naar het huis maar naar de persoon zelf. Voor mij was het al een hele grote verandering om naar een ander land te gaan en ik wilde niet nog een verandering erbij. In die tijd was het contact met thuis in Servië ook veel lastiger dan nu. Toen was er nog geen internet. Ik probeerde me ergens thuis te voelen, dus dat heb ik hier gedaan met wat aanpassingen. Inmiddels weet ik het huis wel te waarderen. Eigenlijk is het wel een bijzondere plek.”

Wolfgang: “We denken er niet aan om hier weg te gaan.

Natasa: “Het is hier altijd levendig.”

Wolfgang: “Je loopt in vijf minuten naar het muziekcentrum en in een kwartiertje naar de schouwburg. Je bent altijd dichtbij alles en ik vind het fijn dat het water nu terug is in de singel. Ik denk dat toen ik hier kwam ik wel dacht dat die snelweg wel een keer zou verdwijnen.”

Natasa: “Wij lopen wel langs de singel en wat ik heel mooi vind is dat restaurantje bij Paardenveld. Dat wat daar is gebeurd is prachtig om te zien. Mensen picknicken daar ook op het veld. Het is altijd zo gezellig en hier zie je regelmatig mensen de hond uitlaten en wandelen of hardlopen.”

Wolfgang: “Die singel was er al sinds de 12^eeeuw en daar hebben ze ruim 30 jaar een snelweg van gemaakt en nu is het weer een singel. Dus het was eigenlijk maar een flinterdun puntje in de geschiedenis dat het even anders was met die snelweg.”