Patricia, 45 jaar, Roy 48 jaar, Tim 18 jaar, Daniel 14 jaar, Lotte 11 jaar, Pelmolenweg

“Ik woon hier 45 jaar. Hier ben ik geboren en mijn man is hier een kleine 20 jaar geleden komen wonen. Mijn moeder is hier geboren, mijn vader niet, hij komt uit Zeeland. Mijn zusjes zijn hier ook geboren. Het is hier één grote familie.

Wonen in de Zeven Steegjes is zo leuk door de gezelligheid met de mensen. Lekker buiten zitten. ’s Zomers is het ook heel gezellig hier. We hebben een clubhuis waar we met z’n allen lekker naartoe kunnen en ik ken hier bijna iedereen. Het is gewoon altijd gezellig. Iedereen maakt wel een praatje.

Ik woon hier mijn hele leven al. Veel van mijn vriendinnen zijn hier ook geboren. Ik heb hier een leuke jeugd gehad. We speelden altijd buiten. Dan gingen we rollerskaten kaatsenballen of knikkeren. Altijd met een grote groep kinderen. Wel allemaal op tijd eten om vijf uur en daarna nog even naar buiten en dan weer naar binnen, even tv kijken en naar bed.

Vroeger gingen heel veel kinderen ’s zomers niet op vakantie, dus als je dan 6 weken vrij was van school, ging je allemaal lekker buiten spelen. Dat altijd samen buitenspelen is nu niet meer zo. Ik denk dat mijn kinderen het heel anders ervaren hier in de wijk dan ik vroeger. Er wonen nu ook wel heel veel nieuwe mensen. Dat maakt het toch wel anders.

Ik vind het fijn dat het park er is en dat je een ommetje kan maken met de kinderen, zoals met mijn dochter Lotte. Dan gaan we kastanjes zoeken. ‘s Zomers gaan we wel eens lekker op een bankje zitten, even een ijsje halen en dan omlopen door de parken heen en af en toe hardlopen. Dat is ook leuk.

Toen ik klein was mochten we niet in het park spelen. We moesten in de straat blijven. Niet in het park, dat mocht niet, want dan ben je dicht bij het water. We deden het wel. Als we kattenkwaad uithaalden. Ik weet nog wel dat ik met een vriendinnetje een bootje ergens vandaan haalde en dan gingen we met dat bootje door de hele singel heen. Dat hebben we wel gedaan en stiekem roken achter in het park, maar ook schaatsen natuurlijk. Zodra het gevroren had en er lag ijs, dan gingen we schaatsen en sleeën als het gesneeuwd had. Maar voor de rest bleven we altijd in de straatjes.

Ik wil hier nooit meer weg. Ik heb hier alleen maar leuke herinneringen en alles is hier bij de hand. Je kan zo naar de winkel als je wat vergeten ben. Je hebt het park voor de deur, ik ben binnen tien minuten op Hoog Catharijne. Ik heb mijn loopje naar mijn zussen en naar mijn nicht. Mijn vader en moeder wonen hier in de straat. Dus alleen al voor dat allemaal zou ik hier niet meer weg willen.”